islami
Bir zamanlar bir köyde yaşayan bir kadın varmış. Bu kadın, kocasıyla mutlu bir hayat sürdürüyormuş. Ancak bir gün kocası, sessizliğe bürünmüş. Ne konuşuyor, ne de güler olmuş. Kadın, kocasının bu haline üzülmüş ve ona yardım etmek istemiş.
Bir sabah, kadın kocasının yanına gidip ona sarılmış ve sevgiyle sormuş: ‘Sevgili kocacığım, neden bu kadar sessizsin? Sana nasıl yardımcı olabilirim?’
Kocası bir süre sessiz kalmış, sonra gözlerinde bir ışıltı belirmiş ve şöyle demiş: ‘Benim içimde bir hazine var, ama onu nasıl keşfedebileceğimi bilmiyorum. Yardımını istiyorum.’
Kadın, kocasının sözlerini anlamaya çalışmış ve ona nasıl yardımcı olabileceğini düşünmüş. Sonunda, kocasını bir yolculuğa çıkarmaya karar vermişler. Yol boyunca birçok zorlukla karşılaşsalar da, kadın kocasının yanında olmuş ve ona destek olmuş.
Sonunda, yolculukları sona ermiş ve bir tapınağa gelmişler. Tapınakta, kocasının hazineyi bulabilmesi için bir dizi görev yapması gerektiği söylenmiş. Kocası, bu görevleri başarıyla tamamlamış ve sonunda hazineyi bulmuş.
Kadın, kocasının sevincini gördüğünde mutlu olmuş ve ona sarılmış. Artık kocası tekrar konuşmaya başlamış ve sessizliği geride bırakmış.
Bu hikaye bize, bazen sessizliğin içsel bir arayışa işaret ettiğini ve sevdiklerimize nasıl yardımcı olabileceğimizi gösteriyor. Sessizlik, bazen derin düşüncelerin ve keşiflerin başlangıcı olabilir. Sevdiklerimize karşı anlayışlı ve destekleyici olmak, onların içsel hazineyi bulmalarına yardımcı olabilir.